Ziek... maar weer aan t werk.

Zo de dagen na Rio zijn omgevlogen. Ik ben al weer bijna twee weken op de Sítio. Waarvan ik zeker dik een week ziek ben geweest. Last van mijn buik en hoofdpijn die niet overging. Ook nog een beetje koorts. Hier in Brazilië rennen ze meteen naar ’t ziekenhuis, daar krijgen ze één of andere injectie en dan lopen ze weer. Toen ik na 2 dagen nog ziek was, wilden ze me naar de dokter hebben. Maar ja snapt dat ik dat natuurlijk niet wilde. De laatste keer dat ik naar de dokter ging was het advies: ‘Ga eerst maar eens uitzieken, het heeft effe tijd nodig.’ Met dit advies in mijn achterhoofd heb ik steeds vriendelijk, maar beslist geweigerd. Ziek zijn is altijd waardeloos, maar hier helemaal. Ik kom hier toch zeker niet om op m’n bed te liggen.
Gelukkig kreeg ik van een Nederlander hier één of ander paardenmiddel tegen hoofdpijn. Als je dat slikt voel je niets mee, flink stevig spul geloof ik. Je mocht er ook maar 2 per dag. Daar een paar dagen op geleefd, en op m’n Hollandse aspirines. Dit, in combinatie met veel slapen, maakt dat het nu weer goed gaat met me.
Er waren meer mensen met griep hier en in combinatie met alle gebeurtenissen van de afgelopen weken en alle verhalen, had ik denk effe wat rust nodig.
Maar goed… dat heb ik nu gehad, dus ben weer vol aan de bak.

Ik ben in de leer bij de tuinman hier. Hij maakt een groentetuin en je snapt dat ik daar natuurlijk erg graag bij wil helpen. Ik ben bij hem in de leer, want kennis van die Braziliaanse groentes heb ik niet. En ze hebben hier ook geen spa, schoffel en schepje, maar gebruiken maar één ding. Een … (ik weet niet hoe dat heet, ik zal er een foto bij doen)
Er is hier nog een stuk grond, waar vroeger ook een tuintje was. Daar wil ik een groentetuintje maken voor de kinderen… Om samen met hen in te werken. Ik moet het nog effe bespreken met de baas hier, maar dat komt vast wel goed.
Verder ben ik af en toe aan het vissen. Maar heb niet zoveel geduld om naar zo’n hengel te staren… Meestal ben ik met wat kinderen, die rond lopen te stampen en roepen, dus de vangst is nog niet zo groot. Aantal vissen gevangen tot nu toe: 0.
Ik vind het leuker om met het net te vissen. Een groot net met diameter van 5 meter, die je uit moet gooien over het water. Beetje ingewikkeld om uit te leggen, maar het is wel leuk. Dan heb je wat meer te doen, dan bij zo’n hengel.
Als ik bij het meer sta, zie ik vaak een ijsvogeltje (tenminste ik denk dat het er zo één is) vliegen. Híj vangt wél vissen. Dan duikt die met een noodgang in het water en vliegt met een vis in z’n bek weer weg. Gaaf gezicht joh.
Vanmorgen was ik aan het werk in de moestuin. Ik keek op en zag de ijsvogel vliegen en in het water een vis springen. Op de achtergrond het geluid van knorrende varkens, een loeiende koe, krekels. Het was nog maar 27 graden en de zon scheen. Nou, dan is het leven goed! Ik ben dan zo blij dat ik hier mag zijn.
En dan de kids… Er valt zoveel over te vertellen. Ik heb ook zo’n lol met ze. Vrolijke kids, hoewel ze allemaal al een verleden hebben waar je niet blij van wordt. Maar hier ga ik een andere keer over schrijven.

Ik ben hier nu 2 maanden, dus tijd voor een update: ‘wat niet went’ en ‘wat went’.

Wat niet went:
- Enge beestjes: Vanmorgen pakte ik iets uit m’n toilet tas, komt er een of ander insect uit gerend. Op m’n handdoek zaten 2 motjes en een dikke kever en in de wc kwam ik een hele grote sprinkhaan tegen… Nou, heb ik niets tegen enge beestjes als ze maar uit mijn buurt blijven en ik ze niet te vaak hoef te zien.
- De verhalen over de kinderen. Over hun verleden en achtergrond. Dit blijvt moeilijk om te horen.
- De trekker in de douche. Na 2 maanden snap ik nog steeds niet hoe ik hem moet gebruiken om de douche schoon/ droog te maken. Moet ik nou duwen of trekken? Het werkt allebei niet… jammer is dat. Maar het is natuurlijk mijn eer te na om te vragen hoe dat ding werkt, dus ik klooi maar wat aan.
- Het buitenlander zijn. Op straat word ik vaak nagekeken. Als of ze nog nooit een blanke, met blond haar en blauwe ogen hebben gezien. Nou snap ik wel dat iedereen mijn knappe verschijning wil bekijken :). Maar je voelt je wel bekeken. In een winkel of op straat wordt ik aangesproken: ‘Hoi, jij bent Hollander toch?’ Hoe ze het weten???
- Braziliaanse planning: Of te wel, ze plannen niet. Het komt zoals het komt en het gaat zoals het gaat. Hierdoor geeft het ook niets wanneer ze ergens effe 2 uur moeten wachten. Ze maken zich er niet druk om. Ik met mijn Nederlandse structuurtjes, planning en schem’s wen er nog niet erg aan.
- De straatkinderen in Rio de Janeiro.
- Spinnen: Er zitten hier echt hele grote spinnen. Echt hele grote. Als ik er één zie, zeg ik terloops tegen een (stoere) man in de buurt: ‘Kijk eens, een grote spin.’ Zij maken ze altijd vakkundig dood. Tja, als daar mannen voor rondlopen, ga ik dat natuurlijk niet doen… dacht ik. Tot het moment dat ik in de douche sta, ’s avonds laat en er een mega grote spin zit. Ik wilde gaan gillen, maar ja, als niemand je kan horen heeft dat ook weinig nut. Nog even gedacht om een stoere man te gaan halen, maar die lagen ws. al te slapen (en om ze wakker te maken voor een spin ging me iets te ver). Gewapend met de trekker (toch nog ergens goed voor) ben ik hem te lijf gegaan en ook ik kan een spin aan!!!
- Alle aardige, lieve, leuke, spontane en mooie reacties. Op de site, per post, via de telefoon of per mail. Het is elke keer weer een verrassing wie er gereageerd heeft. Geweldig!! Ik blijf me er over verbazen. Jullie zijn geweldig.

Wat went…
- Brazilië. Ik voel me hier goed thuis en heb het prima naar mijn zin. Heb echt mijn plekje gevonden. Ik vermaak me goed, met het werk en buiten het werk om ook. Ik denk vaak: ‘Wow, ik zit gewoon in Brazilië. Kicke!’
- Het weer: Het klimaat is hier prima. Goed warm en af en toe een hoos bui. Als het onder de 25 graden komt, krijg ik het al koud en komt mijn trui tevoorschijn. Als je dat in Nederland doet wordt je voor gek verklaard, maar hier is dat gewoon. Tja en het is dan toch 15 graden kouder dan op andere dagen.
- Het eten: Elke dag zwarte bonen met rijst… En het verveeld nog niet. Elke dag zit er wel iets bij: salade, pasta of een stukje vlees. Af en toe kook ik zelf (is eigenlijk nog maar 4 keer gebeurt) maar vaak eet ik mee in de huizen van de kinderen. Is gezellig (en erg gemakkelijk voor mij natuurlijk). Van de week pannenkoeken gebakken voor één huis. Erg lekker en erg Hollands. Lekker hoor!
- De kinderen: Ze zijn zo schattig en leuk en soms ook zo lekker irritant. En het zijn er zoveel (ongeveer 50). Gelukkig ken ik ze nu allemaal bij naam en snappen ze dat ze niet alles kunnen maken. Ik heb een hoop lol met ze!
- Wonen in een andere plaats: Ik ken de weg goed in Pequeri en scheur met de combi van hot naar her. Ik ben nu bezig om ook de weg in Juiz de Fora te leren. Dit is een grote stad verderop, maar wel handig om te weten.
- Het tempo: Ik moet zeggen, ik ben goed geacclimatiseerd. Het relaxte tempo bevalt me eigenlijk wel. Komt het vandaag niet, dan morgen wel. En hier kan dat ook gewoon. Zal nog wel weer wennen zijn, straks in Nederland.
- De taal: Eu nao falo bom portuges, mais eu comprendo muito. Ik kan al een aardig woordje spreken en babbel hier heel wat af, met de kinderen en m’n collega’s. Op straat is het iets moeilijker, omdat de mensen vaak snel spreken. Maar als ik iets wil, krijg ik het wel voor elkaar (nou, en dat lukt me in het Nederlands nog niet eens altijd, moet je nagaan).
- Het voetballen. Mijn favoriete sport: KORFBAL is even omgezet naar voetbal. Erg leuk om met de kids te doen. Alleen zijn ze wel erg goed. Beetje frustrerend als je 4x gepoort wordt door een jochie van 11 jaar.