De grote boze wolf...

Er wordt hier al heel lang gepraat over een wolf. In het begin dacht ik dat het een flauwe grap was om de kinderen bang te maken. Als je ´s avonds naar buiten loopt, zegt men hier: ´Kijk uit voor de wolf.´ En mensen vragen je: Ben jij bang voor de wolf?´ Ja, ja....
Tot ik hoorde dat sommige mensen hem echt gezien hadden en je begrijpt; dat wil ik ook...
Ik ga, om 22.30 uur, de tieners vaak uit het dorp halen en hoop dan altijd dat ik hem tegen kom (als ik in de combi zit dan, het stuk dat ik moet lopen liever niet). Maar nooit, kwam ik hem tegen, tot ik op een dag s´morgens aan het werk was in de tuin. Ik had al gehoord dat er die morgen, een wolf gesignaleerd was, met een kip (van de buurman, gelukkig) in zijn bek. Nu werden we geroepen en ja hoor, op een afstand van zo´n 100 meter liep de wolf door het struikgewas... Wow, echt een gaaf gezicht! Mooi beest zeg en nog groot!!
Ik was helemaal blij en vond het wel stoer!

Een dag later kwam ik hem weer tegen en was ik iets minder stoer...
Het was pikdonker en ik had met een collega afgesproken, om in het donker over het terrein van de Sitio te gaan wandelen, op zoek naar nachtdieren (en wie weet de wolf). Ik zou hem beneden opwachten en dat betekende dat ik de zandweg van 500 meter moest aflopen.
Je snapt, dat is geen pretje in het donker in je eentje, dus ik had voorbereidingen getroffen: Mijn zaklanp in mijn zak (die het later niet bleek te doen) en een stoere jongen (van 14 jaar aan mijn zij). Samen liepen we naar beneden en hebben daar gewacht op mijn collega.
Maar zoals de Braziliaanse afspraken soms lopen... hij kwam niet opdagen. Na een uur zijn we weer teruggegaan. Ondertussen hadden we elkaar al helemaal gek lopen maken, door te verzinnen dat die collega er al lang was en ons wilde laten schirkken. Uiteraard ook het wolf verhaal en met alle natuurgeluiden op de achtergrond en een pikdonkere omgeving (zonder lamp zie je geen hand voor ogen) leek het op een spooktocht tijdens een korfbalkamp, zo´n gevoel gaf het. Je bent niet bang, maar stiekum toch een beetje wel.
We liepen het pad weer op... plotseling een hoop geritsel...
Komt er een wolf langsrennen, op één meter afstand. Echt heeel dichtbij!
Ik weet niet wie er harder gilde... die jongen of ik, maar we schrokken ons echt helemaal wild. De jongen wilde gaan rennen, maar ik greep zijn arm en zei: ´Nee, jij blijft bij mij...´ (hij had wel een zaklamp die het deed). Al met al een hele ervaring!
Toen ik het hier vertelde tegen andere mensen waren de reacties heel uiteenlopend en gevarieerd. De één was diep geschokt: ´Hadden jullie geen dikke stok bij je dan: gevaarlijk.´
Anderen hebben me gewoon keihard uit staan lachen...
Dus kom maar op met de reacties, ik kan het hebben...: )